عشق با مقامهای دنیوی و جلب نظر مردم منافات دارد امسان اگر عاشق شد باید در سرای ملامت سکنی گزیند چون عشق اهل ملامت را برمی گزیند کسانی که به خاطر او دل به هر دریایی بزنند از سرزنش هیچ کس نهراسند و فقط خدا را محبوب خود قرار دهند .ملا حسین واعظ کاشانی در کتاب روضه الشهدا صفحه 15پیرامون دلایل خروج حضرت آدم از بهشت روایتی می آورد که می فرماید در کتاب بحر الحقایق آورده اند که حضرت آدم به این خاطر از بهشت خارج شد که با عشق در آویخت و کسی که عاشق است باید با بلا و سختی روبرو شود تا در عشقش آزمایش شود و آنجایی که آدم ساکن بود جای این آزمایشات نبود بهشت بود البته نه آن بهشت موعود -چون کسی که وارد بهشت موعود شد در آن جاودانه است-شاید باغی از باغهای دنیوی بوده .به هر حال امتحان خدا با آسایش و راحتی یهشت سنخیتی ندارد و دوستان خدا طالب بلا هستند چون هر لحظه در بلا به خدا نزدیتر می شوند .اما در مورد حضرت آدم (ع)خداوند او را در بهشت قرار داد و او را نهی کرد از یک درخت نخورد و آن درخت درخت محبت بود که خداوند برای آدم کاشته بود اما چرا او را نهی کرد اول به این خاطر آدم باید با طی مراحل مختلف به درجه محبت می رسید تا به درجه عشق می رسیدپس آدم باید به محبت می رسید تا مزه محبت را با معرفت بچشد.دوم اینکه خداوند می خواست آدم حریص شود به آن درخت و به سمت آن میل پیدا کند چون برای درک عشق به دارالبلا باید می رفت .آدم به دنبال عشق وارد دنیا شد دنیایی که هیچ آسایشی در آن نیست و غربت و تنهایی را به آسایش یرای رسیدن به عشق ترجیح داد .آدم به خاطر عشق آواره و بدنام شد و اولین بلایی که به آن گرفتار شد دوری از خدا بود چون قرب خداوند را چشیده بود این فراق برایش خیلی سخت بود.کسی که به معرفت الهی رسیده بزرگترین درد برایش دوری از خداست .در روایت داریم که بین علی (ع) و خداوند هیچ حجابی وجود ندارد حال برای چنین فردی آبا ضربت خوردن یا بی وفایی مردم بزرگترین درد است یا فراق خداوند دعای کمیل حقیقت را در مورد این عرفا به ما می گوید.از این باب است که علی (ع) سر در چاه می کند و درد دل می کند .و در مورد حضرت آدم(ع)خداوند در ابتدا برای آزمایش او را از خودش دور کرد و آدم دویست سال در فراق خداوند آنچنان گریه می کرد که از هوش می رفت. و آدم وقتی از خدا دور شد به همسرش حوا انس گرفت پس خدا گفت که باید از هم جدا شوند وقتی بلاهای آدم تمام شد نوبت توبه آدم می رسد بنابراین خداوند کلماتی را به او یاد داد تا تا بوسیله آنها توبه کند و آن کلمات اسامی و معرفت پنج تن آل عبا (ع) بود و آدم بواسته این کلمات به عشق خداوند نایل شد مقامی که آدم برای رسیدن به آن از بهشت اخراج شده بود اما قبل از توفیق توبه آدم مراحلی را طی کرده بود تا توبه او پذیرفته شد اولین مرحله حجب و حیا آدم بود که خود را از زمین هم پوشاند دومین مرحله گریه طولانی  و سوم دعا وتوسل و بعد اتصال به آل محمد(ص).